"Ένα τραγούδι για την ειρήνη - Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη"

Δεν ξέρω γιατί αλλά συνήθως στο γιουσουρούμ αποφεύγουμε τα λεγόμενα blogοπαίχνιδα. Ίσως γιατί ακόμη και ο προσδιορισμός τους (blogοπαίχνιδα) δεν είναι και ακουστικά φιλικός. Όχι ότι δεν έχουμε λάβει μέρος σε τέτοιου είδους "παιχνίδια" (όπως π.χ κάναμε με το ποστ για το graffiti!!!). Σε αυτό εδώ προσκληθήκαμε από τα φιλικά "Μουσικά Προάστια" και λόγο τίτλου και μόνο δεν θα μπορούσαμε να αρνηθούμε την συμμετοχή μας. Εξάλλου φωτογραφία και μουσική είναι (από) τα αγαπημένα μας θέματα εδώ στο γιουσουρούμ. Οι κανόνες του απλοί: 1) Διαλέξτε μια φωτογραφία και ένα τραγούδι που να εκφράζουν τις δικές σας σκέψεις για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη. 2) Δημοσιεύστε τα στο μπλογκ σας (τη φωτογραφία μπορείτε να την κάνετε και μόνιμη εικόνα -banner-) 3) Προσκαλέστε όσους άλλους θέλετε να κάνουν το ίδιο.

Ας αρχίσουμε λοιπόν. Με την φωτογραφία που ακολουθεί έχει βραβευτεί με το World Press Photo of the Year το 2003 ο Γάλλος φωτογράφος Jean-Marc Bouju.

Η φωτογραφία παρουσιάζει ένα ιρακινό να παρηγορεί το γιο του σε ένα χώρο συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου στο Najaf του Ιράκ στις 31 Μαρτίου 2003. Με τα συρματοπλέγματα σε πρώτο πλάνο , η εικόνα παρουσιάζει έναν πατέρα που έχει τεθεί υπό κράτηση από το 101ο αερομεταφερόμενο τμήμα στρατού. Το άτομο φέρει μια τσάντα πάνω από το κεφάλι του, ενώ αυτός και ο γιος του είναι περιτριγυρισμένοι από το συρματόπλεγμα. Υπάρχουν πολλοί που νομίζουν ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία είναι από το "θρυλικό" Γκουαντάναμο. Αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια στρατόπεδα σε όλο τον κόσμο. Ίσως το θέμα της (φωτο) να είναι και επίκαιρο όχι μόνο των γεγονότων στην Παλαιστίνη αλλά και της απόφασης του νέου προέδρου των ΗΠΑ όσο αφορά το κλείσιμο του Γκουαντάναμο. Μια απόφαση που χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από όλο τον κόσμο. Αν και η υλοποίηση του ενός εγχειρήματος θα πρέπει να σκορπά ενθουσιασμό και όχι η εξαγγελία του!!! Και μην ξεχνάμε ότι όλοι οι πόλεμοι, όλες οι εχθροπραξίες εκτός των άλλων έχουν και ως αποτέλεσμα των αποκαλούμενων "αιχμαλώτων πολέμου" που στις περισσότερες περιπτώσεις ισχύει το "αγνοείται η τύχη του".

Και ας περάσουμε και στο τραγούδι. Pink Floyd και το “The post war dream” από το άλμπουμ The Final Cut album (1983). Ένα κομμάτι που ανοίγει το εν λόγο άλμπουμ και εμπεριέχει πολλά ηχητικά «εφέ». Προσέξτε το τι ακούγεται από το ραδιόφωνο στην αρχή του τραγουδιού. Ένα κομμάτι που ξεκινά «απαλά» και με την ήσυχη και ήρεμη φωνή του Waters ( ο οποίος έχει την ευθύνη όλου του album) και συνεχίζει με τις ηλεκτρικές κιθάρες να κραυγάζουν (για το μεταπολεμικό όνειρο) και τον Waters να ακολουθεί ανεβάζοντας την ένταση της φωνής του στο επίπεδο των απελπισμένων κραυγών. "should we shout should we scream"what happened to the post war dream?"oh maggie maggie what have we done?"

Μετά την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου ο εφιάλτης του τρίτου δεν έπαψε ποτέ να πλανιέται πάνω από τον κόσμο. Τον εφιάλτη αυτόν μπορεί να μην το είδαμε (ακόμη) αλλά είδαμε και βλέπουμε πολλούς άλλους, μικρούς και μεγάλους. Παντού και πάντα. Για τους ίδιους λόγους. Και τα όνειρα και οι επιδιώξεις της μεταπολεμικής γενιάς για ευημερία και για αυτό που ονομάσαμε και ορίσαμε ως ΕΙΡΗΝΗ να δείζνουν ουτοπικά. (Η αλήθεια είναι ότι και τούτη εδώ η φωτογραφία και αυτή η ανάρτηση ταιριάζουν επίσης πολύ με το θέμα. Ριξτε μια ματιά). Εμείς απλά να προσκαλέσουμε όποιον το επιθυμεί να πάρει την σκυτάλη και να συνεχίσει την όμορφη ιδέα αυτή.

Οι Carte Postale στην indie σκηνή του Γιουσουρούμ...

Carte Postale. Αρχικά μας είχαν συστηθεί ως ένα μουσικό κουτί, που αν το ανοίξεις θα μεταφερθείς σε έναν τόπο γεμάτο όμορφες μουσικές και εικόνες. Σε ένα παραμυθένιο τόπο κάπου μακριά αλλά και τόσο μέσα μας. Στην γή της μουσικής. Όπως τα μικρά παιδιά έτσι και εμείς (μήπως τελικά αρνούμαστε να μεγαλώσουμε??) μόλις πήραμε το κουτάκι στα χέρια μας το ανοίξαμε γεμάτοι αγωνία και ενθουσιασμό. Εξάλλου όλοι μας κουβαλάμε και κρύβουμε κάπου μέσα μας τους ήρωες του Άντερσεν, των αδερφών Γκρίμ και του Βερν. Ιππότες, Ροβινσώνες, ξωτικά, νάνοι και νεράιδες δεν παύουν ποτέ να μας συντροφεύουν στα (όποια) ταξίδια μας πάνω στο μικρό μπλε πλανήτη.

Όταν το κουτί άνοιξε ο κόσμος μας πλημμύρισε από παραμυθένιες μουσικές που μας μετέφεραν στην πατρίδα των Carte Postale. Στην γή της μουσικής. Αυτό που ακούσαμε μας έφερε στο νού όλα τα παραμύθια του κόσμου. Αυτά που μας είπαν αλλά και αυτά φανταστήκαμε. Ας ανοίξουμε λοιπόν ακόμη μια φορά το μουσικό κουτί με το νοσταλγικό όνομα (Carte Postale) και ας (ξαν)ακούσουμε την μουσική του να μας καλωσορίζει στην Music land. 

Οι Carte Postale ξεκίνησαν στην Πάτρα ως self project του undo_an. Η σύνθεση των κομματιών βασίζεται σε μουσικά και παιδικά όργανα όπως melodika,toy piano, concertina κ.α, δημιουργώντας έτσι ευχάριστες μα και νοσταλγικές πολλές φορές μελωδίες. Δεν είναι δυνατόν να ακούσεις ένα παιδικό πιάνο συνοδευόμενο από μια μελόντικα και να μην έρθουν στην επιφάνεια εικόνες, φωτογραφίες, αρώματα και νότες από τα παιδικά σου χρόνια και τα παραμύθια που αγάπησες. Έτσι πέρασε ο καιρός και ο undo_an άνοιξε τις πύλες της Music Land και με την συμμετοχή και άλλων μουσικών οι Carte Postale μεταμορφώθηκαν (όπως γίνεται στα παραμύθια) σε γκρουπ. Οι άνθρωποι που ζούνε όμορφες ιστορίες (μουσικές και μη), είναι οι καλύτεροι αφηγητές τους. Έτσι ας αφήσουμε τον undo_an να μας πει την ιστορία των Carte Postale και να μας ταξιδέψει με τις μελωδίες του.

«.....Πριν από λίγο καιρό(2007) ένα αγόρι (undo_an) ήρθε από έναν άλλο κόσμο σε αυτόν εδώ τον πλανήτη με σκοπό να ακούσει, να δει και να μυρίσει τις διάφορες ομορφιές του κόσμου μας. Σε αυτόν εδώ τον κόσμο γνώρισε δυο καταπληκτικούς ανθρώπους (Fillis & Alexandros) που θέλησαν να γίνουν οι ξεναγοί του στο ταξίδι αυτό. Όλοι μαζί στην συνέχεια προσπάθησαν να φτιάξουν όμορφα μουσικά κομμάτια με μοναδική κληρονομία τα μουσικά και παιδικά αντικείμενα τους (piano,toy piano, synth, guitar,concertina,melodica,glockenspiel, electric chord organ,drums). Τον τελευταίο καιρό για να βγάλουν την περίεργη αυτή μουσική προς τα έξω ζήτησαν βοήθεια από άλλους δύο καλούς ανθρώπους,Gavril(cello), kostas(bass) κι αυτοί συμφώνησαν. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η όμορφη μουσική βόλτα σε αυτόν τον περίεργο κόσμο…»

Επισκεφθείτε την σελίδα τους στο myspace και ακούστε εκτός του αγαπημένου musicland, το karoliina με τα παράξενα μα συνάμα υπέροχα φωνητικά που μοιάζουν να βγαίνουν από το στόμα όμορφου ξωτικού, και το Candy που δείχνει η κατάλληλη άνω τελεία -μέχρι τις νέες τους ιστορίες- στο παραμύθι των Carte postale.Στις 17 Γενάρη ξεκινήσαν τα live με πρώτη στάση τα Γιάννενα όπου έπεξαν μαζί με την φίλη grorybox

στο Berserk. Ενώ όσοι επιθυμείτε να τους ακούσετε, σήμερα Παρασκευή 24/01 παίζουν στην Αθήνα στο Kinky kong στις 21:45 ξανά με την glorybox, την οποία πρέπει να ευχαριστήσουμε- she knows why- και να πούμε ότι είναι από τους επόμενους φίλους που θα φιλοξενήσουμε στην σκηνή μας και θα καταλάβετε γιατί....Όσοι πιστοί σπεύσατε!!! Και όλα αυτά (live) γιατί όπως λένε και οι ίδιοι «....πρέπει να βγουν και λίγο προς τα έξω, οι άνθρωποι δεν δαγκάνουν...».

Οι Matinee στην indie σκηνή του γιουσουρούμ...

We write everything together.
We are tonights Matinee.

Matinee είναι η λαϊκή απογευματινή παράσταση που έχει συνήθως και πιο φθηνό εισιτήριο. Αυτό το όνομα επέλεξαν ο Παναγιώτης Τίγκας και ο Γιάννης Μπαμπούλιας για το two-pieces συγκρότημα που δημιούργησαν πριν από περίπου δυόμισι χρόνια. Ένα όνομα εμπνευσμένο από κομμάτι των Franz Ferdinand. Η πρώτη μας επαφή με τους Matinee έγινε μέσω της συλλογής audiobook 3 του postwave.gr, όπου περιέχεται το κομμάτι τους "i'd be the first one". Μέσα σε μια συλλογή με ονόματα όπως οι Common Sense (εδώ η παρουσίασή τους στο γιουσουρούμ), οι sleeping pillow, οι Vello Leaf (εδώ η παρουσίασή τους στο γιουσουρούμ), οι Matisse κ.α, οι Matinee όχι μόνο δεν περνάνε απαρατήρητοι αλλά σε κάνουν να αναρωτηθείς για το μουσικό ποιόν τους και για το πως δεν τους είχες πάρει είδηση μέχρι τότε. Όταν αρχίσαμε να «ερευνούμε» για τους Matinee επισκεφτήκαμε την σελίδα τους στο myspace όπου και μάθαμε την ιστορία τους. Ο Γιάννης λοιπόν είναι από τα Γιάννενα και του αρέσει το διάβασμα, το γράψιμο και η φωτογραφία. Ο Παναγιώτης είναι από την Πάτρα (και αυτός?? τι νερό πίνουν τελικά εκεί και ασχολούνται όλοι τους με την μουσική???) και μεγάλωσε ανάμεσα σε μικρόφωνα, ηχεία, κιθάρες και Η/Υ. Οι δυο τους συναντήθηκαν το 2006 σε ένα καφέ στα Γιάννενα όπου δούλευε ο Γιάννης εκείνη την εποχή. Η αγάπη τους για την μουσική (ίσως και για την φωτογραφία) τους ένωσε αμέσως και έτσι δημιούργησαν τους Matinee. Από τότε (όπως λένε και στην σελίδα τους) : We write everything together. We are tonights Matinee. Τα δύο πρώτα τους κομμάτια το (πιο ηλεκτρονικό) «i'd be the first one» και το εξίσου δυνατό «bside» (με το οποίο κολλήσαμε εδώ στο γιουσουρούμ) έχουν μεταδοθεί από πολλούς ραδιοφωνικούς σταθμούς στην Ελλάδα αλλά και από τον East Village radio στην Νέα Υόρκη και την εκπομπή deadbeat radio που εξειδικεύεται στην post-punk μουσική. (εδώ είναι το σημείο που θα διακόψουμε για λίγο ώστε να ακούσετε το bside και συνεχίζουμε).

Matinee -bside

Μπορεί η βάση των μουσικών προτιμήσεών τους να είναι διαφορετική , υπάρχουν όμως κοινές αναφορές όπως η post-punk και η ηλεκτρονική μουσική δημιουργώντας έτσι ένα μείγμα επιρροών που δείχνει να λειτουργεί σωστά κρίνοντας από τους πρώτους μουσικούς καρπούς που αυτό απέδωσε. Αυτό τον καιρό ο Γιάννης βρίσκεται στο Λονδίνο, ενώ ο Παναγιώτης εξακολουθεί να μένει στα Ιωάννινα που παραμένει η μουσική βάση των Matinee. Είναι στην διαδικασία μόρφωσης ενός ολοκληρωμένου demo και μπορεί η απόσταση να φαντάζει ανυπέρβλητο εμπόδιο αλλά μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η τεχνολογία (internet, myspace κλπ) . Έτσι όταν βρίσκονται μαζί (συνήθως στην Πάτρα) δουλεύουν τις ιδέες τους και ηχογραφούν την μουσική τους σε ένα home studio (περισσότερα θα μας πούνε οι ίδιοι στην συζήτηση που θα έχουμε μαζί τους). Εμάς μας έχουν κερδίσει έτσι και αλλιώς, ενώ εσείς δεν έχετε παρά να επισκεφθείτε την σελίδα τους στο myspace να τους ακούσετε και να μας (και τους) πείτε την γνώμη σας. Τα τραγούδια τους δεν είναι διαθέσιμα για downloading στην σελίδα τους και έχουν τους λόγους τους (περισσότερα στην συζήτησή μας αργότερα). Όμως αν σας αρέσει η μουσική τους δεν έχετε παρά να επικοινωνήσετε μαζί τους και τα κομμάτια των Matinee θα έρθουν αμέσως στα χέρια σας!!!! Αν όπως λένε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε τα παιδιά βρίσκονται σε καλό δρόμο και εμείς δεν έχουμε παρά να περιμένουμε το επόμενο μουσικό τους βήμα με την ευχή να τους δούμε σύντομα και live. Τέλος να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον Γιάννη στις εκθέσεις φωτογραφίας που διοργανώνει!!!

Velvet prize: τα αγαπημένα του 2008...

Το περιοδικό Velvet διοργανώνει ψηφοφορία μεταξύ των αναγνωστών του (και όχι μόνο) με θέμα τις αγαπημένες (καλύτερες) κυκλοφορίες της Ελληνικής Αγγλόφωνης σκηνής για το έτος που μας αποχαιρέτησε πριν από λίγες ημέρες (σ.σ 2008). Αν και, όπως έχουμε ξαναπεί εδώ στο γιουσουρούμ, δεν μας αρέσουν οι διαγωνισμοί τύπου «best of» αυτός εδώ είναι διαφορετικός. Είναι ιδιότυπος - πρωτότυπος όσο αφορά την διαδικασία του και φυσικά με εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο από την πλευρά των μουσικόφιλων όσο και από εκείνη των μουσικών που βρίσκονται στην λίστα μεταξύ των υποψηφίων και εξηγούμε (με την βοήθεια του τελευταίου τεύχους του περιοδικού):

Ο καθένας που αγαπά την ελληνική Αγγλόφωνη σκηνή μπορεί να στείλε την λίστα με τις 10 (το ανώτερο και 3 το κατώτερο) καλύτερες κυκλοφορίες (κατά την γνώμη του) για το 2008, στην ηλεκτρονική διεύθυνση vote@velvetmagazine.gr μέχρι στις 10 Ιανουαρίου. Η επιτροπή αποτελείται εκτός από το κοινό που θα στείλε την ψήφο του, και από τους μουσικούς συντάκτες του Velvet και τον Μάκη Μηλάτο. Από την διαδικασία αυτή θα αναδειχθούν οι 10 πρώτες κυκλοφορίες οι οποίες θα ανακοινωθούν στο τεύχος Μαρτίου του Velvet και θα σταλούν στο Βρετανικό περιοδικό ARTROCKER. Το ARTROCKER στην συνέχεια θα ψηφίσει τους 2 νικητές, οι οποίοι θα ανακοινωθούν τη δεύτερη μέρα του Velvet Festival στις 20 Μαρτίου. Oι 2 νικητές θα ταξιδέψουν στο Λονδίνο και θα παίξουν live σε ARTROCKER club night!!! Τώρα όσο αφορά το γιατί επιλέχθηκε αυτή η διαδικασία για την ψηφοφορία δεν νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη και πιο αληθινή εξήγηση από αυτή που δημοσιεύεται σε άρθρο του Μ. Μηλάτου στο τεύχος Δεκεμβρίου:

«.......Πριν απ’ όλα, η βαρύτητα που είχαν οι «ειδικοί» πριν από κάποια χρόνια δεν ισχύει πια. Παντού στον κόσμο η γνώμη των κριτικών έχει αποδυναμωθεί αρκετά. Οι πληροφορίες και οι γνώμες τρέχουν με τα χίλια στο διαδίκτυο, η νέα γενιά προτιμάει να διαβάζει τους «δικούς» της (συνήθως bloggers και εναλλακτικά μουσικά sites), παρά να δίνει και πολλή σημασία στις εκτιμήσεις των «παραδοσιακών» ειδικών, κυρίως όμως προτιμάει να ψάχνει ο καθένας μόνος του και να «ανακαλύπτει» τα δικά του διαμάντια από αυτό τον τεράστιο ωκεανό μουσικής που υπάρχει παντού. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πολλά από τα καινούργια γκρουπ που βγαίνουν στην επιφάνεια (σε όλο τον κόσμο), κάνουν κατάσταση στο internet πολύ πριν τους «ανακαλύψουν» τα περιοδικά και οι άλλοι «επίσημοι» φορείς πληροφοριών. Το βάρος των επιλογών είναι σαφές ότι έχει μετατοπιστεί και όλα γίνονται με σαφώς πιο δημοκρατικές διαδικασίες, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως οι επιλογές τώρα είναι καλύτερες. Αυτό όμως είναι μια άλλη κουβέντα... Ένας ακόμη λόγος που ζητάμε τη βοήθειά σας στην τελική επιλογή είναι γιατί έτσι θα καταλάβουν και τα γκρουπ τι λέει η «λαϊκή επιταγή», τι ακούνε οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται γι’ αυτή τη μουσική και γι’ αυτή τη σκηνή και δεν έχουν καμία επαγγελματική σχέση με όλη τη φάση. Απλώς ακούνε...»

Την λίστα με τις «υποψήφιες» κυκλοφορίες 2007-2008 μπορείτε να την βρείτε στην σελίδα του περιοδικού εδώ, στο τεύχος Δεκεμβρίου του Velvet (το οποίο μπορείτε να κατεβάσετε και free από την σελίδα http://www.velvetmagazine.gr/) και φυσικά εδώ στο γιουσουρούμ Μελετήστε την λίστα και στείλτε την προτιμήσεις σας (μέχρι 10 Ιανουαρίου) στην διεύθυνση vote@velvetmagazine.gr). Ανάμεσα στις κυκλοφορίες είναι και κάποιες που έχουμε παρουσιάσει εδώ στο γιουσουρούμ, όπως των b-sides (εδώ η παρουσίαση), των Chromatic Sequence (εδώ η παρουσίαση), των abbie gale (εδώ η ιστορία του τραγουδιού τους Danko). Υπάρχουν επίσης οι EARTHBOUND με το La Guerra Final, οι INTERSTELLAR OVERDRIVE με το Hibernation, οι PLAYGROUND NOISE με το 7΄΄Sundays/Flowers, οι YOUR HAND IN MINE με το μελωδικό Every Night Dreams, (φυσικά) οι THE LAST DRIVE με το Time Is Not Important, το ομότιτλο των Mary and the boy οι SLEEPIN PILLOW με το Apples an on orange tree, οι POLY QUARTET με το Perfumed Dreams, οι SIGMATROPIC με το Dark Outside οι FLAKES με το Lick Your Fingers If You Like It, ABSENT WITHOUT LEAVE με το postcards from nowhere, κ.α. (ακολουθεί η λίστα). Σπεύσατε!!! (Κλικάρετε την εικόνα για μεγένθηση....)